O Arnaud Demare μεγάλος νικητής του Milan-San Remo
Συγκλονιστικό φινάλε!
Κόντρα στα προγνωστικά, ο γάλλος αθλητής της FDJ σημείωσε την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του στο San Remo
Με ψυχή λιονταριού, ο Demare ήταν αυτός που μετά από 295 εξαντλητικά αγωνιστικά χιλιόμετρα – και έχοντας μία πτώση – είχε τις πιο πολλές δυνάμεις στα τελευταία 200 μέτρα για να σπριντάρει και να περάσει πανυγηρικά την γραμμή του τερματισμού, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον μαχητικό Ben Swift της Team Sky και στην τρίτη τον Jurgen Roelandts της Lotto Soudal.
«Είναι απίστευτο!», δήλωσε ο Demare μετά τον τερματισμό. «Είναι μία καταπληκτική μέρα. Έστω και αν είχα μία άτυχη στιγμή στο τέλος της Cipressa, κατάφερα να μην χάσω την επαφή με το πρώτο group μέχρι και το τέλος του Poggio. Σε παρόμοιες καταστάσεις σαν την σημερινή είχα κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα under-23. Είμαι πολύ χαρούμενος που κέρδισα το Milan San-Remo. Eίναι πολύ σημαντικός αγώνας με πάνω από 100 χρόνια ιστορία. Είναι εξαιρετικό!».
Μεγάλος άτυχος του αγώνα ο νεαρός Fernando Gaviria της Etixx-QuickStep, που ενώ βρισκόταν σε ιδανική θέση στο τελευταίο χιλιόμετρο της διαδρομής για να σπριντάρει, έχασε για πολύ λίγο την συγκέντρωση του και σε μια χαλαρή στιγμή ακούμπησε τoν πίσω τροχό του Greg Van Avermaet και βρέθηκε στην άσφαλτο, ευτυχώς χωρίς τραυματισμό και χωρίς να «πάρει» και κάποιον άλλον αθλητή μαζί του.
Άτυχος στάθηκε και ο Nacer Bouhanni της Cofidis αφού στα τελευταία 200 μέτρα αντιμετώπισε μηχανικό πρόβλημα, ενώ σπρίνταρε, το οποίο του στέρησε τις μεγάλες πιθανότητες που είχε για την νίκη και τον άφησε, φανερά εκνευρισμένο, στην τέταρτη θέση.
Οι δέκα πρώτοι της γενικής
1. Arnaud Démare (Fra) FDJ in 6:54:45 2. Ben Swift (GBr) Team Sky 3. Jurgen Roelandts (Bel) Lotto-Soudal 4. Nacer Bouhanni (Fra) Cofidis 5. Greg Van Avermaet (Bel) BMC Racing 6. Alexander Kristoff (Nor) Katusha 7. Heinrich Haussler (Aus) IAM Cycling 8. Filippo Pozzato (Ita) Southeast 9. Sonny Colbrelli (Ita) Bardiani-CSF 10. Matteo Trentin (Ita) Etixx-QuickStep
Με μια εξαιρετική εμφάνιση από τον Περικλή Ηλία και τον Ferreira Oliveira που αποτελούσαν την ομάδα Dolomiti Superbike και την 5η θέση της γενικής, ολοκληρώθηκε ο αγώνας με τον Karl Platt να συμπληρώνει πέντε νίκες στο συγκεκριμένο αγώνα.
Photo by Gary Perkin/Cape Epic/SPORTZPICS
Δώδεκα χρόνια ύστερα από τον πρώτο του τίτλο στο Absa Cape Epic, ο Κarl Platt έγινε σήμερα ο δεύτερος αναβάτης που έχει στο ενεργητικό του 5 νίκες!
Παρόλο που νικητές του 7ου Stage ήταν ο Γερμανός Manuel Fumic και ο Βραζιλιάνος Henrique Avancini της Cannondale Factory Racing, ήταν οι Bulls εκείνοι που αναδείχτηκαν νικητές του αγώνα.
“Ήταν μια νίκη που την περιμέναμε όλη την εβδομάδα”, δήλωσε Fumic μετά τον αγώνα. “Αρχικός μας στόχος ήταν ο Πρόλογος, έπειτα το 4ο Stage και τέλος το τελευταίο Stage. Ήταν η τελευταία μας ευκαιρία να κερδίσουμε ένα stage αφού οι δύο προηγούμενες προσπάθειές μας δεν πέτυχαν και είμαστε αποφασισμένοι να τα καταφέρουμε! Και δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να κερδίζεις το τελικό stage του Cape Epic. Υπήρχαν κάθε μέρα πολλοί θεατές συγκεντρωμένοι στον τερματισμό αλλά σήμερα, όταν στρίψαμε στη γέφυρα, δεν μπορούσα να πιστέψω το πόσοι είχαν έρθει να μας χειροκροτήσουν. Ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα”.
Ο Γερμανός Platt και ο Ελβετός Huber τερμάτισαν με… την άνεσή τους στην 5η θέση, αφήνοντας τους αθλητές της Cannondale Factory Racing να πανηγυρίζουν τη νίκη του Stage, αφού ήξεραν πως είχαν ήδη κερδίσει τον αγώνα…
Τη δεύτερη και τρίτη θέση πήραν οι δύο ομάδες της Centurion Vaude by Meerendal. Σε κάποιο σημείο του stage, στην τελευταία ανηφόρα πριν την τελική κατάβαση, όλα έδειχναν πως ίσως έκαναν το “ένα-δύο”, κερδίζοντας το Stage αλλά οι αθλητές της Cannondale ήταν αποφασισμένοι για τη νίκη.
Τα πιο λαμπερά πρόσωπα της ημέρας όμως ήταν σίγουρα εκείνα των Platt και Huber. Η προετοιμασία τους για τη 13η διοργάνωση του Absa Cape Epic ήταν εξαιρετική, με τους δυο αθλητές να έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες στη Νότιο Αφρική, προετοιμαζόμενοι και συμμετέχοντας σε τοπικούς αγώνες.
“Είναι απίστευτο… απίστευτο”, επαναλάμβανε ο Platt δευτερόλεπτα μετά τον τερματισμό, ως νικητής πια του Absa Cape Epic 2016. “Δεν έχω λόγια να εκφράσω τη χαρά μου”. Ο Platt, που είχε κερδίσει για πρώτη φορά το 2004, έπρεπε να περιμένει έξι ολόκληρα χρόνια για αυτή την πέμπτη συνολικά νίκη του. “Φαίνεται πως όσο μεγαλώνω γίνομαι καλύτερος… Περίμενα πολύ καιρό για μια πέμπτη νίκη και τώρα επιτέλους την έχω!”
Ο Karl Platt της Team Bulls έχει κάθε λόγο να χαμογελά ευτυχισμένος. Photo by Nick Muzik/Cape Epic/SPORTZPICS
Η στρατηγική τους την τελευταία αυτή μέρα δεν επέτρεπε ηρωισμούς. Με διαφορά 15 λεπτών έναντι των Centurion Vaude by Meerendal, οι Platt και Huber δεν χρειάστηκε να κάνουν κάτι περισσότερο από το να απολαύσουν τη διαδρομή. “Όλοι έβαζαν τα δυνατά τους σε αυτό το τελευταίο stage αλλά εμείς το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να διασφαλίσουμε πως θα διατηρούσαμε μια διαφορά ασφαλείας”, είπε ο Platt. “Κάποια στιγμή ένα γκρουπ αποφάσισε να φύγει μπροστά αλλά ο Urs κι εγώ αποφασίσαμε πως δεν υπήρχε λόγος να ακολουθήσουμε κι έτσι μείναμε να απολαύσουμε τα τελευταία 20 χιλιόμετρα του υπέροχου αυτού αγώνα”.
Αν όμως ήταν η 5η νίκη για τον Platt, για τον Huber ήταν η πρώτη! “Στην αρχή ένιωθα μια νευρικότητα”, δήλωσε ο Huber. “Μόλις όμως ο αγώνας ξεκίνησε και διαπίστωσα πως μπορούσαμε να κρατήσουμε τον έλεγχο του ρυθμού, ηρέμησα. Βλέπαμε αρκετές ομάδες να αγωνίζονται για τη νίκη του σημερινού Stage αλλά εμείς δεν είμαστε ανάμεσά τους. Σήμερα ήταν μια μέρα χωρίς πόνο”.
Αυτό που ειδικά για μας, χαρακτήρισε τον φετινό αγώνα – έναν αγώνα που από το MBike παρουσιάζουμε σταθερά τα τελευταία χρόνια με αποκλειστικές φωτογραφίες – ήταν η συμμετοχή των Περικλή Ηλία και του Tiago Jorge Ferreira Oliveira από την Πορτογαλία. Η ομάδα τους, η dolomitic Superbike είχε μια εξαιρετική εμφάνιση που οδήγησε τους δύο αθλητές στην 5η θέση της γενικής κατάταξης και τους έκανε να ανέβουν δύο φορές στο βάθρο, μία στην 3η θέση και μία στην 1η, ως νικητές του 6ου Stage.
Με δεδομένο πως το Absa Cape Epic είναι ένας αγώνας τακτικής, που απαιτεί εμπειρία και συγκεκριμένη προετοιμασία – δεν είναι τυχαίο πως οι Bulls πέρασαν αρκετό καιρό στη Νότιο Αφρική για να προετοιμαστούν, παρόλο που ο Platt τρέχει σχεδόν κάθε χρόνο τον αγώνα – η επίδοσή τους κρίνεται κάτι παραπάνω από ικανοποιητική και δικαίωσε τους στόχους και την προσπάθειά τους.
Με αρχικό στόχο μια καλή εμφάνιση και μια θέση στο βάθρο, οι δύο αθλητές σημείωσαν μια εξαιρετική εμφάνιση, 2 φορές στο βάθρο και μία 5η θέση γενικής ανάμεσα σε περισσότερες από 340 ομάδες απ’ όλο τον κόσμο.
Αφήνοντάς πίσω τους ομάδες με υψηλά budget και υποστήριξη μεγάλων εργοστασίων, οι Περικλής Ηλίας και Τiago Jorge Ferreira Oliveira, απέδειξαν την κλάση και το επίπεδό τους καθώς και το γεγονός πως ένας τίτλος Παγκόσμιου Πρωταθλητή μόνο τυχαίος δεν μπορεί να είναι…
Ο συνολικός τους χρόνος στον αγώνα ήταν 28:52.33.4, σε συνολική απόσταση 654 χιλιομέτρων.Η μέση ωριαία τους ήταν 22.65 km/h με συνολική υψομετρική 15.000 μέτρα!
Ο Tiago Jorge Ferreira Oliveira της Team Dolomiti Superbike οδηγεί το “ξεκόλλημα” κατά τη διάρκεια του stage 7 με τον Περικλή Ηλία να τον παρακολουθεί και να ετοιμάζεται να προσπεράσει το γκρουπ. Photo by Nick Muzik/Cape Epic/SPORTZPICS
2016 Stage 7 Men
Αποτελέσματα Stage
1. Cannondale Factory Racing 14-1 Manuel Fumic (Germany) 14-2 Henrique Avancini (Brazil) 3:13.38,2
Με αφορμή τους τελευταίους δύο αγώνες που τρέξαμε στη Σερβία και τη Γαλλία θα ήθελα να αναφερθώ για άλλη μια φορά σε όλους τους Έλληνες που τρέχουν στο εξωτερικό.
Σ’ αυτά τα παιδιά που ξενιτεύονται αφήνοντας πίσω τους οικογένειες, φίλους και σπουδές για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Όπως αναγκάστηκα να κάνω κι εγώ προσωπικά στην ηλικία των 18, τρέχοντας για 4 χρόνια στην Ιταλική Colpac και μετέπειτα Bergamasca, ομάδες φυτώρια της επαγγελματικής ομάδας Polti. Θα αναρωτιέστε όμως τι σχέση έχουν αυτοί οι δύο αγώνες μεταξύ τους και πώς προέκυψε το θέμα με τους Έλληνες αθλητές. Στον μεν πρώτο αγώνα λοιπόν, στη Σερβία, ο οποίος ήταν αγώνας Uci cat1.2, δύο αθλητές που τρέχουνε τα τελευταία 2-3 χρόνια στην Γαλλία, οι Καστραντάς και Τζωρτζάκης, συμμετέχοντας με την Εθνική, τερμάτισαν 2ος και 3ος αντίστοιχα. Σ έναν πολύ απαιτητικό αγώνα με βροχή και κρύο, αποδείξανε πόσο σημαντική ήταν η βελτίωσή τους, τρέχοντας απαιτητικούς αγώνες σε μια χώρα με υψηλό επίπεδο. Στον δεύτερο αγώνα στη Γαλλία, έναν από τους διασημότερους Γύρους 2ης κατηγορίας το «Tour de Bretagne», παρατηρούσα πόσο ανεβασμένο είναι το επίπεδο στις ηλικίες 20-24 και πόσο μεγάλος ανταγωνισμός υπάρχει για ένα καλό αποτέλεσμα κι ένα συμβόλαιο μετέπειτα σε μεγαλύτερη ομάδα. Κάποιος που δεν ξέρει, αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να πηγαίνουν αυτά τα «παιδάκια» τόσο γρήγορα και κατευθείαν ο νους πηγαίνει στο πονηρό.
Δεν έχει καθίσει να αναλογιστεί ότι όλοι αυτοί οι νεαροί αθλητές «βάζουνε» από την ηλικία των 15-16, κάθε χρόνο στα πόδια τους 60-70 ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ αγώνες κι όχι σιρκουί, αναβάσεις και δήθεν αντοχές των 60χλμ. Αντίθετα, αγώνες με τρομερό ανταγωνισμό, σε δύσκολες διαδρομές και με συμμετοχές που αγγίζουνε τους 200 αθλητές. Δεν είναι λογικό ότι ορισμένοι ανάμεσα σε αυτούς θα έχουν το παραπάνω ταλέντο και, με την αγωνιστική υποδομή και την εμπειρία που τους μεταδίδουν οι πρώην επαγγελματίες προπονητές τους, θα κάνουν αργότερα πράγματα «εξωφρενικά»; Εξωφρενικά για τους «πονηρούς» γιατί όποιος ξέρει την αγωνιστική υποδομή τους, κατανοεί ότι η βελτίωση αυτή είναι φυσιολογική!
Στην ποδηλασία Δρόμου λοιπόν, η βελτίωση της απόδοσης επιτυγχάνεται αποκλειστικά και μόνο μέσα από ένα συνεχές και απαιτητικό αγωνιστικό πρόγραμμα με Γύρους και μονοήμερους αγώνες αντοχής. Η ποδηλασία Δρόμου δεν έχει απολύτως καμία σχέση με άλλα αγωνίσματα. Ένας ποδηλάτης προετοιμάζεται και βελτιώνεται μέσα από Γύρους για τους επόμενους αγώνες στόχους, ενώ στα υπόλοιπα αθλήματα κάνεις όλο τον χρόνο προετοιμασία για έναν αγώνα.
Αν θέλουμε να ανεβάσουμε το επίπεδο της Ελληνικής ποδηλασίας θα πρέπει να το κάνουμε μόνο μέσα από τους αγώνες στο εξωτερικό. Αυτό πρέπει να το καταλάβουνε καλά όλοι εκείνοι οι αθλητές που ονειρεύονται κάποια μέρα να ξεφύγουν από το ελληνικό επίπεδο και να βρεθούνε σε κάποια επαγγελματική ομάδα. Όπως τα κατάφερε ο Βασίλης Αναστόπουλος παλαιότερα τρέχοντας για την Αυστριακή επαγγελματική ομάδα Volksbank, όπως κατάφερα κι εγώ μέσω της ελληνικής επαγγελματικής ομάδας, SpTableware, να βρεθώ αργότερα σε μια ομάδα Pro Tour, την Euskaltel.
Αυτό προσπαθούνε να πετύχουνε τα τελευταία 3-4 χρόνια κάποιοι Έλληνες αθλητές, τρέχοντας σε γαλλικά club τα οποία τους δίνουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε αγώνες υψηλού επιπέδου. Στόχος είναι με τα αποτελέσματα τους να προσελκύσουν το ενδιαφέρον μεγαλύτερων ομάδων κι αν πραγματικά αξίζουν, το μέλλον είναι όλο δικό τους. Προσπάθεια εξαιρετικά δύσκολη και ψυχοφθόρα, αλλά αναγκαστική για όποιον θέλει να κάνει ένα βήμα παραπέρα σ΄ αυτό το άθλημα. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποια ελληνική επαγγελματική ομάδα Δρόμου, να πλαισιώνεται με τους καλύτερους Έλληνες αθλητές και να τους δίνει τη δυνατότητα να τρέχουν στο εξωτερικό, η μόνη διέξοδος είναι η ατομική φυγή προς αυτό.
Σημαντικό ρόλο βέβαια διαδραματίζει και η Ελληνική Ομοσπονδία, με τη συγκρότηση της Εθνικής ομάδας Δρόμου, η οποία είναι απαραίτητη για μια Ομοσπονδία που θέλει να έχει ανάπτυξη. Θυμάμαι σαν έφηβοι, είχαμε σχεδόν 70 αγώνες το χρόνο και τουλάχιστον 6-7 Γύρους στο εξωτερικό με την Εθνική! Με τόσους αγώνες φτάναμε στο τέλος της χρονιάς να κερδίζουμε αγώνες στην Ιταλία και να διεκδικούμε 10άδες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Δρόμου. Αυτό το χρωστούσαμε βέβαια, στην Ομοσπονδία και στους προπονητές μας που πιέζανε για ένα τέτοιο πρόγραμμα. Κατανοώ ότι με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα κάτι τέτοιο είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο με ένα σωστό προγραμματισμό. Πρώτη φορά μετά από χρόνια, η Εθνική ομάδα συμμετέχει σε μεγάλους ποδηλατικούς Γύρους όπως αυτός του Αζερμπαϊτζάν. Εύχομαι η προσπάθεια αυτή να συνεχιστεί γιατί σίγουρα θα ανεβάσει πολύ το επίπεδο και την αγωνιστική εμπειρία των αθλητών.
Κατά τη γνώμη μου όμως η πιο σωστή και αποδοτική λύση για μια Ομοσπονδία, που είχε προταθεί παλαιότερα, είναι η γνωστή συνταγή που ακολούθησαν όλες αυτές οι χώρες που είναι εκτός Ευρώπης, όπως η Αυστραλία. Να υπάρχει μια βάση στο εξωτερικό που θα πλαισιώνεται από τα νέα ταλέντα και να ακολουθείται συνεχώς ένα αγωνιστικό πρόγραμμα στην Ευρώπη. Από εκεί είναι σίγουρο ότι θα προκύψουν κάποιοι νέοι αθλητές με καλές διακρίσεις που θα μπουν στο στόχαστρο μεγαλύτερων ομάδων. Γιατί από ταλέντα δεν στερούμαστε σαν χώρα, έχουν περάσει αμέτρητα όλα αυτά τα χρόνια. Από κουλτούρα και νοοτροπία όμως είμαστε πολλά χρόνια πίσω και γίνονται προσπάθειες να αλλάξει. Αν θέλουμε κι εμείς να θαυμάζουμε αύριο, μεθαύριο Έλληνες αθλητές σε μεγάλους ποδηλατικούς αγώνες κι όχι να αναπολούμε τα ταλέντα που φύγανε άδικα, πρέπει να ακολουθήσουμε τα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Διότι η αγωνιστική ποδηλασία Δρόμου είναι εκεί έξω και όχι αυτή που νομίζουμε εμείς στη γειτονιά μας!
Με την Dolomiti Superbike των Περική Ηλία και Tiago Jorge Ferreira Oliveira στην 5η θέση σήμερα, ο Έλληνας πρωταθλητής βρίσκεται πλέον στην 7η θέση της γενικής καλύπτοντας ήδη μια σημαντική διαφορά από το χθεσινό Stage.
Τη νίκη πήρε η ομάδα των Bulls που έχει και την πρώτη θέση γενικής ενώ δεύτεροι τερμάτισαν οι Centurion Vaude by Meerendal 2 και τρίτοι οι Topeak Ergon Racing. Tέταρτη ομάδα, μπροστά από την Dolomiti Superbike, η Cannondale Factory Racing.
Η στιγμή της απονομής (από δεξιά προς αριστερά) στη 2η θέση οι Matthias Pfommer και Nicola Rohrbach / Centurion Vaude by Meerendal 2, 1η θέση οι Karl Platt και Urs Huber /Bulls και 3η θέση οι Alban Lakata και Kristian Hynek / Topeak Ergon Photo by Shaun Roy/Cape Epic/SPORTZPICS
O Περικλής Ηλίας με την Dolomiti Supebikes Team παίρνει μέρος στο Cape Epic 2016.
Την Πρωτη μέρα τερμάτισε στην 3η θέση με τον συναθλητή του.
Καλή επιτυχία Ηλία...
Αν συνεχιστεί έτσι ο καιρός η πρώιμη Ανοιξη μας ανοίγει την όρεξη για βόλτες.Εκδρομές για mtb αφου βέβαια είναι η καλύτερη εποχή για χώμα....
Δεν έχει πολλή σκόνη, δεν κάνει πολύ κρύο, ενώ στα δέντρα μέσα "κρατάει " ακόμη καλές υγρασίες και αρκετή δροσούλα ,για να μην σκάσουμε και ολο αυτό το σκηνικό μας προετοιμάζει για μια βόλτα στα Γεράνια.
Ο σχεδιασμός είναι για την Κυριακή 20 Μαρτίου. Θα ανακοινωθεί σύντομα λεπτομερές σχέδιο για την ώρα και τον τρόπο μετάβασης.
Στον Μισαήλ θα καταλήξουμε σίγουρα για να αναπληρώσουμε τις δυνάμεις μας στο τέλος της βόλτας, με πρωτείνες φυσικά. θα παίξει ψησταριά κλπ,κλπ.
